Mijn reis is begonnen als buitenkind, spelend in de natuur, zoveel en zolang mogelijk buiten zijn. Klimmen in de bomen deed ik het allerliefst en eigenlijk is dat nog zo. Met ons gezin gingen we in de zomer altijd kamperen en meestal in de bergen, niet voor niets dat ik me daar 'thuis' voel en de bergen voor mij een inspiratiebron, een veilige plek, een rustpunt zijn. Terug naar de basis, terug naar de kern; mijn gevoel.

​

Terug naar dat kleine meisje dat altijd aan het buitenspelen was en groter werd, naar de middelbare school ging en steeds meer ging voelen dat ze iets wilde met haar passie voor bewegen. Opgegroeid in een sportief gezin met een liefde voor wielrennen en schaatsen (het liefst op natuurijs), was de keuze voor de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding snel gemaakt. Studeren en elke dag mogen sporten, wat een reis. Na deze studie kon ik gelijk aan het werk als vakleerkracht bewegingsonderwijs op een Haagse basisschool. Trots dat ik in de voetsporen van mijn vader (directeur van een andere Haagse basisschool) kon treden, hoewel ik lang heb geroepen dat ik echt niet in het onderwijs zou gaan werken.

Na 10 jaar in het primair onderwijs, heb ik de overstap gemaakt naar het voortgezet onderwijs. Hier ben ik verder gegroeid als docent Lichamelijke Opvoeding en als coach van leerlingen, stagiaires en later ook van collega's. Ik voelde hoeveel ik kon betekenen als coach en wilde dat meer ontwikkelen, daar meer van leren en daar meer mee doen. Na meerdere opleidingen op het gebied van coaching, mindfulness en yoga ontstond er langzaam een verschuiving in mij en begon ik me af te vragen of ik nog wel in het onderwijs wilde blijven werken. Tegelijkertijd had ik privé een zware tijd met mijn beide ouders die ziek werden en mijn moeder die na een lange periode van ziek zijn is overleden. Het lukte me niet meer om alle ballen in de lucht te houden en ik nam de beslissing om me ziek te melden op mijn werk. Dat was moeilijk, toegeven dat het niet meer lukt en accepteren dat je een burn-out hebt. De signalen van mijn lichaam waren duidelijk, maar ik heb ze lang genegeerd. Dankbaar dat ik met hulp van lieve mensen om mij heen door deze periode ben gekomen en mezelf heb leren ontdekken. Dit was voor mij heel duidelijk een kantelpunt in mijn leven en ik besloot om te gaan luisteren naar de boodschap die mijn moeder mij mee heeft meegegeven: Volg je hart! 

​

En zo besloot ik om mijn baan in het onderwijs op te zeggen en als coach te gaan werken. In mijn coaching maak ik gebruik van de dingen die mij persoonlijk ook verder hebben gebracht in mijn moeilijke periode en me nog steeds iedere dag helpen. De verbinding met de natuur en met mijn eigen lichaam.

De kracht van buiten zijn, (buiten) spelen, ademhaling, bewegen en het voelen van de elementen van de natuur.​​​​​​